นายแพทย์พรหมทัต มหศักดิ์ ชายหนุ่มที่มีความขมขื่น อ้างว้างโดดเดี่ยว
หัวใจได้แต่พร่ำร้องหาความรัก ความอบอุ่นจากบุพการี แต่หาได้รับไม่ เพราะท่าน
ละสังขารไปตั้งแต่เขายังเยาว์วัย ขณะเดียวกัน เขาก็ได้รับความเกลียดชังจาก
คุณรำเพย มหศักดิ์…ผู้มีศักดิ์เป็นป้าของเขาโดยที่เขาไม่เคยรู้เลยว่ามาจากสาเหตุใด
เขาไม่สนใจใดๆ ทั้งสิ้น เขารับรู้แต่ว่าชีวิตของเขาต้องยืนหยัดด้วยตัวเขาเอง เขาได้แต่
หวังว่าสักวันหนึ่ง…เขาจะไม่อ้างว้างโดเดี่ยวตลอดไป
ณ รังษี เสนีพิทักษ์ อดีตนักศึกษาแพทย์และเคยเป็นลูกศิษย์ของนายแพทย์
พรหมทัต ก็มิได้ต่างไปจากเขาเลย โดยเฉพาะการโหยหาความรัก เธอรู้สึกโดดเดี่ยว
และอ้างว้างหลังจากคุณหญิงเสนีพิทักษ์…ผู้เป็นย่าได้เสียชีวิตลง หนำซ้ำเธอยังมาป่วย
ด้วยโรคร้ายอีกด้วย จึงทำให้เธอต้องจบอนาคตของการเป็นแพทย์ที่เธอฝัน เธอรู้สึกว่า
ความหวังที่เหมือนว่าวได้ขาดผล็อยควะคว้างในท่ามกลางพายุชีวิตที่โหมกระหน่ำ
จนเธอแทบจะไม่อยากมีชีวิตอีกต่อไป
เมื่อทั้งสองต่างประสบชะตาชีวิตเดียวกัน จึงต่างให้ความรนักกันและกันจนแทบหา
“ช่องว่าง” ไม่พบ และต่างรู้ดีว่าชีวิตนี้ไม่มีวันที่จะพรากจากกัน ความรักจึงไม่มีวัน
อับแสงลงได้ แม้ต่อมาจะพบอุปสรรคอันใหญ่หลวงคือ นายแพทย์พรหมทัตนัยน์ตาบอด