หากเปรียบชีวิตเป็นเหมือนเวทีลีลาศ สิ่งสําคัญคือคู่เต้นที่รู้จังหวะเดียวกัน แล้วบยับก้าวไปด้วยกันจนจบเพลงชีวิต หากพบคู่เต้นที่มิอาจประคองกันไป หรือย่ําเท้าไม่สอดคล้องกับจังหวะ ย่างก้าวแห่งชีวิตก็อาจสะดุดล้มไม่เป็นท่าได้
เวทีชีวิตของ เฟื่องฟ้าจึงเป็นเหมือนบทเพลง ที่เปลี่ยนจังหวะไปตามครรลอง แต่ละช่วงจังหวะก็มีคู่เต้นหมุนเวียนเปลี่ยนผ่านเข้ามา ให้เรียนรู้ว่าชีวิตนี้ไม่ง่าย
ผู้เขียนเล่าการเรียนรู้ชีวิตของ เฟื่องฟ้า ผ่านการพบปะ ชายหนุ่ม ๗ คนที่ผ่านเข้ามา แต่ละคนล้วนสําคัญในแต่ละช่วงเวลา ทว่าใครเล่าคือคนที่ เฟื่องฟ้าวางใจเป็นคนสุดท้ายของชีวิต