ทุกคนต่างมี “รูปทอง” ดัวยกันทั้งนั้น แล้วแต่ว่าจะเป็นภายนอกหรือภายใน
ดังเช่น คุณชายสองพี่น้องในราชสกุล “นรวีร์” คู่นี้
ม.ร.ว.เดชาธรนรวีร์ที่หลง “รูปทอง” ภายนอกของตนเองที่ฉาบไว้ด้วย
เล่ห์เหลี่ยมและไฟแค้น โดยสร้างเปลือกภายนอกให้ดูงดงามในสายตาของคน
ที่พบเห็น โดยไม่มีใครรับรู้ว่า “ภายใน” รูปงามนั้นแตกต่างจาก “ภายนอก”
อย่างสิ้นเชิง
ม.ร.ว.พชรดนัย นรวีร์ แม้จะมี “รูปทอง” ที่ผ่านการตกแต่งจากกระบวนการ
ทางการแพทย์ด้วยการถูกศัลยกรรมใบหน้าให้งดงาม แต่ก็มิได้โดดเด่นไปกว่า
ความงดงามภายในของเขาเอง…โดยเฉพาะกับคนที่พบเห็น
ทว่า ยกเว้น…ม.ร.ว.เดชาธร พี่ชายร่วมบิดา ที่ไม่สามารถจะร่วมวงศ์ไพบูลย์
กันได้เลย…สักกระผีก
นั่นหมายถึง ความแค้นที่จะต้องชดใช้ “เลือด” ที่ล้างด้วย “เลือด” แม้ว่าจะมา
จาก “เลือดข้น” เดียวกัน แต่ความเป็น “คน” ได้ “จาง” หายจนแทบจะหาพบไม่
การห้ำหั่นจึงเกิดขึ้นตัวยเล่ห์เหลี่ยมและไฟแค้นที่ต่าง “สุมขอน” ในกันและกัน
และนั่นคือ…
ชีวิตหนึ่งจะต้องดับสูญ…
ชีวิตหนึ่งต้องแลกด้วยเลือดและน้ำตา…