ชีวิตเขาผ่านความผันผวนมามากมาย มันเป็นความปวดร้าว เมื่อ
คิดถึงการพลัดพรากและความรัก เมื่อจำเป็นต้องแลกกับความอยู่รอด
ของอีกชีวิตหนึ่งแต่อีกชีวิตหนึ่งก็อยู่รอดมาได้…แม้จะต้องลบเลือนความทรงจำใน
วัยเยาว์ทว่า อีกชีวิตหนึ่งก็ไม่สมควรแลกกับอีกชีวิตหนึ่ง เพราะค่าของเรา
เท่ากัน และไม่จำเป็นที่จะต้องให้ชีวิตหนึ่งต้องแลกกับหลายชีวิต
ชีวิตของแต่ละคนต่างมีทางออกด้วยกันทั้งนั้น…
นั่นหมายถึง…ความรักของแต่ละชีวิตต่างมอบให้แก่กันและกัน
หนึ่งความรักของบุพการีและลูก
หนึ่งความรักของสายเลือดเดียวกัน
หนึ่งความรักของ “เจ้า” และ “ข้าฯ”
และ หนึ่งความรักที่มอบเกียรติศักดิ์และดวงใจแก่นางผู้อันเป็นที่รัก
ที่จะไม่มีวันลบเลือนและพลัดพรากจากกันอีก…ตราบนิรันดร์