โซ่เสน่หา

“ฉันกำลังจะเดินทางไปเรียนต่อ ตามที่คุณพ่อคุณแม่บุญธรรมของฉันอยากจะให้ฉันไป ฉันขอเวลาสองปีสำหรับการอยู่กับท่านทั้งสอง เมื่อครบสองปีแล้ว ฉันจะกลับมาเพื่อขอคำตอบจากคุณสิณว่า ยังต้องการผู้หญิงชื่อกลิ่นแก้วร่วมชีวิตอีกหรือไม่ หากคุณสิณมีคนอื่น แนก็คงปลกโซ่เสน่หาที่คล้องใจเราสองคนออก และเมื่อถึงเวลานั้น ฉันจะยอมรับความจริงโดยไม่มีการอุทธรณ์ฎีกาใดๆ ทั้งสิ้นค่ะ”

ชายหนุ่มบอกกับตัวเองว่า ขอเวลาเขาเคลียร์ทุกสิ่งทุกอย่างให้เรียบร้อย เขาจะต้องตามเธอไปไม่ว่าเธอจะอยู่ประเทศไหน กสิณธรจะตามไปบอกเธออันเป็นที่รักแห่งหัวใจเขาว่า โซ่เสน่หาที่คล้องใจระหว่างเขากับเธอจะไม่มีวันปลดออก มีแต่จะคล้องแน่นเติมความรักเสน่หา ที่เขาและเธอต่างรักไม่คลอนแคลนต่อกัน