ความรักเป็นสิ่งสวนงาม และไม่เคยผิดด้วยตัวเอง แต่ทว่าคนที่เข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับควารัก มักจะทำผิด และมักโทษว่าความรักนั้นเป็นพิษ มีอนุภาพร้ายแรง แต่เป็นด้านลบ ทำให้ชีวิตของภินท์พังในพิสวาสอลเวงนี้เช่นกัน บารนี ไม่เคยคิดว่าอุบัติเหตุในค่ำคืนวันนั้นจะนำมาซึ่งความเปลี่ยนแปลง เธอมีคนรัก…เธอมีงานที่ดี แต่การมาถึงของเขา เปลี่ยนแปลงทุกสิ่งในชีวิต จากที่ทำงานถึงห้องพัก ที่มีแมวน้อยตัวดำเป็นเพื่อน เธอมีเขา…กริน ผู้ชายแปลกหน้า ผู้รับสมอ้างว่าสติเสื่อมเพราะการกระทบกระแทก เพื่อจะหาทางอยู่กับเธอระหว่างหนีภัยจาก กรรภิรมย์ ผู้ชายที่ยอมเป็นแมวให้เธอเลี้ยงคู่กับแมวดำ แค่นี้ก็ดีสินะ แต่เปล่าเลย…ผู้ชายก็เป็นผูชาย อย่างไรก็ไม่ใช่แมว… เขาอยากให้เธอกอดเขาเหมือนกอดแมวดำ และเรียกเธอว่าแม่มด เขาเหมือนเด็กน้อยต้องการความอบอุ่น การดูแลนั้นจึงเลยเถิดเป็นความพิศวาสร้อนแรงประดุจไฟ ที่แม่แต่สายฝนก็ยังไม่สามารถดับได้ แต่สุดท้ายเขาก็จากไป พร้อมกับความจำที่ไม่เคยมีเธอ รักเป็นพิษ เธอจะสู้หรือจะถอย เธอจะดึงตัวเองจากวังวนของความพิศวาสได้อย่างไร ต้องถามหัวใจตัวเอง หัวใจเขา ไม่มีชัยชนะถาวร ไม่มีการพ่ายแพ้ที่ยาวนาน ในความอลเวงก่อนจะลงตัวได้ ขึ้นชื่อว่าความรัก ความพิศวาส หากเป็นของแท้ย่อมลงตัวและงดงามเสมอ