ฝรั่งเศส ระบอบกษัตริย์สู่สาธารณรัฐ

ฝรั่งเศสในรัชสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ ๑๔ (ค.ศ. ๑๖๔๓-๑๗๑๕) แห่ง ราชวงศ์บูร์บงซึ่งเป็นกษัตริย์ที่ครองราชสมบัติยาวนานที่สุด (๗๒ ปี) ได้ ชื่อว่าเป็น “ยุคทอง” และ “ศตวรรษที่ยิ่งใหญ่” ทั้งกษัตริย์มีอำนาจสูงสุด พระเจ้าหลุยส์ที่ ๑๔ ทรงใช้เครื่องหมายประจำพระองค์เป็นดวงอาทิตย์ ซึ่งมีนัยว่าฝรั่งเศสเป็นศูนย์กลางแห่งอำนาจของยุโรปและเป็นมหาอํานาจ ที่เข้มแข็งในภาคพื้นทวีปยุโรป พระราชวังแวร์ซายที่พระเจ้าหลุยส์ที่ ๑๔ ทรง สร้างขึ้นใหม่ในชานกรุงปารีสก็เป็นศูนย์กลางของความเจริญ ความร่ำรวย หรูหราและความฟุ่มเฟือยที่สุดในยุโรป อย่างไรก็ตาม การดำเนินนโยบายทำสงครามขยายอำนาจและแสวงดินแดนได้ทำให้ฝรั่งเศสเข้าไปเกี่ยวข้อง กับการเมืองระหว่างประเทศและการศึกสงครามอย่างต่อเนื่องด้วย แม้ฝรั่งเศสจะได้ครอบครองดินแดนเพิ่มเติมจากสงครามต่าง ๆ แต่ก็สูญเสีย ทั้งทรัพย์สินและชีวิตของทหารจำนวนมาก การเงินการคลังของประเทศในปลายรัชกาลจึงอยู่ในสภาจะล้มละลายและส่งผลต่อรัชสมัยต่อมา
​
วิกฤตการณ์การเงินการคลังที่เรื้อรัง กอปรกับความล้มเหลว ของรัฐบาลพระเจ้าหลุยส์ที่ ๑๕ (ค.ศ. ๑๗๑๕-๑๗๕๔) และพระเจ้าหลุยส์ ที่ ๑๖ (ค.ศ. ๑๗๕๔-๑๗๙๓) ที่ไม่สามารถแก้ไขปัญหาสังคมและเศรษฐกิจ ได้ ทั้งราชสำนักก็ยังคงความหรูหราฟุ่มเฟือยและงานเลี้ยงที่ไม่มีวันสิ้นสุด ส่งผลต่อความนิยมรัฐบาลลดน้อยลงทุกขณะซึ่งนําไปสู่การเคลื่อนไหว เรียกร้องให้เปิดประชุมสภาฐานันดรแห่งชาติซึ่งมีการประชุมครั้งสุดท้าย ใน ค.ศ. ๑๖๑๔ หรือเมื่อ ๑๗๕ ปีมาแล้ว เพื่อหามาตรการแก้ไข เศรษฐกิจที่กําลังทรุดหนัก แต่การแก้ปัญหาด้วยวิธีนี้กลับแล้วทางไป สู่การปฏิวัติฝรั่งเศส ค.ศ. ๑๗๘๙ การปฏิวัติฝรั่งเศสจึงเป็นหัวเลี้ยว หัวต่อสำคัญในประวัติศาสตร์การเมืองและสังคมของฝรั่งเศสและยุโรป
​
สมัยการปกครองระบอบเก่าซึ่งยึดถือระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์การให้อภิสิทธิ์ต่าง ๆ แก่คนบางกลุ่มตามสถานะและชาติกำเนิด และอื่น ๆ กําลังถูกแนวความคิดประชาธิปไตยที่มาจากการปฏิวัติฝรั่งเศส ค.ศ. ๑๗๘๙ ท้าทายและต่อต้านอย่างรุนแรงจนนําไปสู่การจัดระเบียบ การเมืองใหม่ที่ระบบอภิสิทธิ์ถูกยกเลิกและการมีความเสมอภาคเท่าเทียมกัน รูปแบบการปกครองเปลี่ยนแปลงเป็นกษัตริย์ภายใต้รัฐธรรมนูญ จักรวรรดิและสาธารณรัฐในท้ายที่สุด